1943’te 2. Dünya Savaşı’nın olduğu dönemde, yokluk ve yoksulluk içinde henüz 17 yaşındayken gördüğü rüya üzerine âşık olur. Her önüne gelen usta âşığa, “Beni çıraklığa al” diye yalvarır. Ne var ki kendine bir usta bulamaz. Daha sonra rüyasında Âşık Veysel’i görür ve ona rüyasında çırağı olabilmek için yalvarır. Âşık Veysel de olan sazı kimseye öğretemeyeceğini, orada bulunan âşıkları göstererek onlardan öğrenebileceğini rüyasında söyler. Kendince çalıp söyler. Güzel sesi sebebiyle Ahmet Yamacı kendisine nota öğretmek ve İstanbul radyosuna almak ister. Ancak Serdarî aynı yıl tanıdığı Davut Sularî’ye çırak olmayı tercih edince onun için yurt içindeki âşıklık gezileri başlar. Şiirlerinde Davut Sularî’nin tesiri olan Serdarî, İstanbul’da ikâmet eder. Âşık Davut Sulari ile yurdun dört bir yanını gezer. Âşık Beyhanî ile arkadaşlık yapar. Çeşitli ödüller kazanır ve plaklar doldurur (Özdemir 1975: 4-8; Halıcı 1992: 256-257). İki çocuk babası olan Kelkitli Serdarî’nin eşi vefat eder (Özdemir 1975: 8). 1975’te İstanbul Moda’da hayatını sürdürdüğü bilgisi mevcuttur.

Ahmet Özdemir tarafından Kelkitli Âşık Serdari Hayatı Sanatı ve Şiirleri Sür Beni Beni adıyla 1975’te bir çalışma yayınlanır. Özdemir, âşığın hayatı ve edebî kişiliğinden bahsettikten sonra âşığın şiirlerini “aşk şiirleri, güzellemeler, sosyal şiirler, taşlamalar, ağıtlar, koçaklamalar, dinî ve felsefi konular, atışmalar” başlıkları altında toplayarak yayımlar (Özdemir 1975: 21-78).

Serdarî, sadece platonik aşkın esiri halk ozanı değildir, o aynı zamanda Âşık Yunus gibi realisttir. Şiirlerinde haksızlığı eleştirir. Serdarî’nin şiirlerinin büyük çoğunluğunu güzellemeler teşkil eder. Âşıkta tabiat rengarenktir. İdeolojik şiirleri de vardır. Koçaklama tarzında da yazar. Serdarî, normal aşk şiirlerini söylerken din ve tarikat şiirlerini de ihmal etmez. Ona göre kişi Hak ile Hak olmasını bilirken halk ile halk olmasını da bilmelidir (Özdemir 1975: 11-19). Serdarî’nin lirik tarzda yazdığı şiirlerde Karacaoğlan tesiri görülür. Dili sade ve akıcıdır.